همه عصبانیتم را در این جملات خالی کردم و برای مافوقم نوشتم:
«حقیقتا دلم سوخت برای 10 تومن کرایه ای که از پول بیت المال خرج این جلسه شد! هزینه وقتش به کنار...»
اما کدوم جلسه:
جمع، جمع مسئولین فرهنگی چندین خرده مجموعه معروف به کار دینی و فرهنگی بود که در مجموعه مرکزی شهرستان حضور به هم رسانیده بودیم! وقت مفید جلسه 40 دقیقه ای شد که همش صرف تحویل گزارش های دهه فجر و آموزش گزارش نویسی صحیح و البته به رخ کشیدن کم و کاست گزارشات قبلی بود!
همین! دلم سوخت... رفتم جلو به دبیر جلسه که فرهنگی مرکز بود گفتم: من 6 ماهه که تو این جلسات حضور دارم و این سومین جلسه است که به همین منوال میگذره؛ گزارش و یا دستورالعمل باید نبایدی! دلم لک زده برای اینکه یه ذره از دردها و مسائل فرهنگی گفته بشه، آخر ساله، اعضا قدری تبادل تجربیات داشته باشن، از کاراشون و میزان بازده بگن و...
پشت کامپیوتر بود همین جوری که کارشو میکرد به حرفای منم گوش می کرد، دیدم مزاحمم حرفامو کوتاه کردم، آخرش سری تکان داد و گفت: بله درسته... ما زیاد اداری شدیم...
گفتم خوبه که حالا اینجا یه نهاد مردمی است و ادعاش اینه که از دل مردمه..!
اومدم بیرون، سعی کردم درست فکر کنم، به این نتیجه رسیدم گیر کار از بالاست! همین نیروی فرهنگی مرکز شهرستان به ما نشان داد که 4 مدل گزارش رد میکنه برای هر مناسبت دندانگیر دینی و سیاسی مثل دهه فجر که الا ماشاالله از این مناسبتها کم هم نداریم! هر گزارش هم مجموع گزارشات عملکردی خرده مجموعه هاست که از هر کدوم غالبا بیش از 30-20 برگه... حساب کردم جمعا برای هر مناسبت شاید بیش از یکی دو هزار برگه در مجموعه کوچک ما و بعد مجموعه شهرستان و بالاتر از آن ناحیه و کلا بچه های خیلی بالاتر استان و...چاپ و بایگانی میشه... خدا رحم کند به درختای جنگل!! (حالا این فقط مال فرهنگی سازمان بود...بقیه قسمتاشو نمیدونم!) و تازه این مربوط به یک سازمان از کل سازمان های کشور بود... این دنیای الکترونیک هم این جور وقتها ارزشش معلوم میشه!
خداییش از نیروهایی که این حجم مشق نویسی و کاغذ سیاه کردن دارن، میشه انتظار داشت کار فرهنگی کنند؟ یا حتی فرهنگ را درست تعریف کنند؟ تعزیف که چه عرض کنم تلفظ کنند؟ باور کنید تو همچین فضایی آدم یادش میره فرهنگ با چه فه ای نوشته میشه! دیگه تحلیل و تعریفش پیشکش!
بیچاره "فرهنگ" اگر ما فرهنگی باشیم!!
۳
