(۴۰۱) هیاهوی نو شدن ها...

سبزی زمین، بگل نشستن دشت، طراوت و تازگی خانه....

این همه هست و «قرار» من نیست...!

 

در این هیاهوی نو شدن ها پناهم باش!

یاریم کن! تا سهم من از تازگی ها گشایش گره های بسته ذهنم باشد...

 

باروری فکر و اندیشه، فهم وظیفه و عمق مسئولیتم، فزونی عمل و قوت گرفتن تاثیرش...

 

که اگر جز این باشد، سهم من نه تازگی است نه  آن «قرار» بی قراران...