- ۰ نگاه شما
- ۳۰ آذر ۱۳۹۳ ، ۲۱:۲۵
این پست ثابت است!
«...در دوران اسارت رزمندگان، یکی از اسیران ما جاسوس عراقی ها بود. بسیاری از بچه ها ما به خاطر وجود او شکنجه شده و حتی شهید شدند، برای همین اُسرا دل خوشی از او نداشتند. او همبند آقای ابوترابی بود. زمانی که خبر آزادی اسرا و بازگشتشان به ایران رسید او آنقدر احساس خطر کرد که احوالش به جنون رسید تا جایی که داخل حمام خودکشی کرد... اُسرا وقتی جنازه او را دیدند خوشحال شدند و جشن گرفتند اما آقای ابوترابی بر سر جنازه نشست و گریه کرد! دلیلش را که پرسیدند فرمودند:
من بر حال خودم گریه میکنم، نقش من در هدایت او چقدر بوده است؟!»
این یعنی هر چه تا حالا نشستیم دیگه بسه! بسم الله...
سلام
تلاشم این است بگویم آنچه میدانم به رسم زکاتش و بدانم و بیاموزم از شما مخاطبِ جان آنچه که فرصت آموختنش کنون است که فردا دیر است...
باورم این است که نقطه نظرات و نگاه نافذ شما کاربران محترم روشنای راه و قوت انگیزه ام خواهد بود؛ پس به رسم دستگیری، بیان نگاهتان را دریغ از بنده نکنید! سرآغاز دیدارم با شما خواننده بزرگوار نیکو... و یکبار دیگر ســلام!